Γράφει ο Πάνος Παπανικολάου*
Ο υφυπουργός Υγείας ψυχίατρος κ. Βαρτζόπουλος προσπάθησε να επαναφέρει, να «κανονικοποιήσει» και να «επιστημονικοποιήσει» στον δημόσιο λόγο την ναζιστική ευγονική που έχει πεταχτεί στα σκουπίδια της Ιστορίας και της επιστήμης εδώ και 80 χρόνια.
Συγκεκριμένα για να δικαιολογήσει την αδιαφορία κυβέρνησης – αστυνομίας σχετικά με τα αυξανόμενα σε αριθμό εγκλήματα γυναικοκτονιών και γενικά άσκησης βίας ενάντια σε γυναίκες, ο κ. Βαρτζόπουλος επιδόθηκε σε ένα αντιεπιστημονικό παραλήρημα λέγοντας πως οι γυναικοκτονίες είναι «φυσικό βιολογικό φαινόμενο» γιατί «σε όλα τα ζωικά είδη το αρσενικό φέρνει την τροφή ενώ το θηλυκό μόνο τίκτει άρα λογικό το αρσενικό να έχει βίαιη συμπεριφορά ενάντια στο θηλυκό ατομικά ή στην αγέλη».
Αυτονόητα αυτές οι αρλούμπες είναι άκρως αντιεπιστημονικές. Από την σκοπιά των βιοεπιστημών ακόμα και οι μαθητές του Δημοτικού ξέρουν πως τα ζωικά είδη που έχουν δύο φύλα κάθε άλλο παρά συμπεριφέρονται όπως νομίζει ο κ. Βαρτζόπουλος. Ούτε τα έντομα – οι μέλισσες εργάτριες «φέρνουν την τροφή» και θανατώνουν τους κηφήνες όταν αυτοί εκπληρώσουν την αποστολή τους ως εργαλεία αναπαραγωγής. Ούτε τα πτηνά – ο αρσενικός βασιλικός πιγκουΐνος κλωσσά τα αυγά ενώ ο θηλυκός είναι αυτός που «φέρνει την τροφή». Ούτε τα θηλαστικά – στην αγέλη των λιονταριών οι λέαινες κυνηγούν και «φέρνουν την τροφή» ενώ ο αρσενικός της αγέλης χρησιμεύει κυρίως ως επιβήτορας αναπαραγωγής.
Επίσης οι αρλούμπες του κ. Βαρτζόπουλου είναι καταγέλαστα αντιεπιστημονικές και από την σκοπιά της ιστορικής – κοινωνικής επιστήμης: η πατριαρχία κάθε άλλο παρά υπάρχει «όσο υπάρχει ο άνθρωπος». Η πατριαρχία υπάρχει μόνο τα τελευταία 10000 χρόνια που υπάρχουν τα εκμεταλλευτικά κοινωνικοοικονομικά συστήματα: δουλοκτησία – φεουδαρχία – καπιταλισμός. Πιο πριν όταν δεν υπήρχε ατομική ιδιοκτησία πάνω στην γη, στα ζώα και στους ανθρώπους η τροφοσυλλέκτρια κατείχε το τσαντίρι και τα τσουκάλια και όποτε ήθελε πετούσε έξω από το τσαντίρι τον κυνηγό πολεμιστή αφήνοντάς τον να πεινάει, να κρυώνει και να αυνανίζεται στην αστροφεγγιά. Η επαναστατική Κοινωνιολογία – Ανθρωπολογία τα είχε αυτά αποδείξει περίτρανα ήδη από τον 19ο αιώνα με τα πρωτοπόρα βιβλία του Μόργκαν και του Ένγκελς συντρίβοντας τις αστικές αντιεπιστημονικές προλήψεις που έβλεπαν το παρελθόν με τα μυωπικά μάτια του (τότε) παρόντος και τα είχε επιβάλει ως επίσημη επιστημονική γνώση.
Όμως το να καταρρίψει κάποιος τις αρλούμπες του κ. Βαρτζόπουλου και των ακροδεξιών ομοϊδεατών του είναι το πιο εύκολο. Το ζητούμενο είναι ποια πρέπει να είναι η συνολική πολιτική – ιδεολογική – κινηματική απάντηση όχι μόνο απέναντι στον κ. Βαρτζόπουλο αλλά απέναντι σε φορείς τέτοιων συγκροτημένων απάνθρωπων μεσαιωνικών ακροδεξιών απόψεων πολύ πιο ικανούς και επικίνδυνους από τον κ. Βαρτζόπουλο. Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα πρέπει πρώτα να ξεκαθαριστεί ΤΙ αντιμετωπίζουμε και ΓΙΑΤΙ.
Αντιμετωπίζουμε μια συγκροτημένη ακροδεξιά ιδεολογική – πολιτική «αντεπίθεση» σε παγκόσμιο επίπεδο εδώ και δεκαετίες. Το «αφήγημα» είναι σχεδόν παρόμοιο σε όλες τις χώρες και εκπέμπεται με παραλλαγές από καθεστωτικούς ταχαφιλελεύθερους, ακροδεξιούς «παλιάς κοπής» και καθαρόαιμους νεοναζί. Πυρήνας του αφηγήματος είναι ο ιδεατός και αταξικός «λευκός άνδρας» που δήθεν «απειλείται» από τον φεμινισμό, την μετανάστευση, τον ισλαμισμό, την ομοφυλοφιλία, την «woke προπαγάνδα». Και μαζί με τον ιδεατό αταξικό «λευκό άνδρα» απειλείται το μέλλον της λευκής φυλής, της Ευρώπης, των ΗΠΑ, του χριστιανισμού καθώς αυτά τα «σατανικά» κινήματα θέλουν να αλλοιώσουν την πληθυσμιακή σύνθεση φέρνοντας μετανάστες μαύρους ή/και μουσουλμάνους, εμποδίζοντας τις γυναίκες να γεννοβολούν από έφηβες ασχολούμενες κυρίως ή αποκλειστικά με την μητρότητα, προπαγανδίζοντας την ομοφυλοφιλία που είναι ενάντια στην αναπαραγωγή της λευκής φυλής κλπ, κλπ, κλπ. Το αφήγημα μάλιστα ενίοτε «καρυκεύεται» και με δήθεν «αντικαπιταλιστική» εσάνς (όπως ακριβώς ο φασισμός κι ναζισμός στις αρχές της δεκαετίας 1930): όλα αυτά τα έχουν σχεδιάσει τάχα συγκεκριμένοι μεγαλοκαπιταλιστές (Σόρος, Γκέιτς, Μπουρλά κλπ) που τυχαίνει να είναι και «Εβραίοι» οι οποίοι έχουν ως μαριονέττες τις τράπεζες, τις εταιρείες βιοϊατρικής τεχνολογίας, το Νέτφλιξ, τις ΜΚΟ, τους μετανάστες, το Ισλάμ, τα κοινωνικά κινήματα με στόχο την διατήρηση της παγκόσμιας κυριαρχίας εξαφανίζοντας την λευκή χριστιανική φυλή που αντιστέκεται στα σχέδιά τους για «παγκόσμια κυριαρχία». Πλευρές του αφηγήματος κατά περιόδους προβάλλονται συντονισμένα από κυβερνήσεις και καθεστωτικά ΜΜΕ ανάλογα με τις εκάστοτε επιδιώξεις του συστήματος. Π.χ. τα τελευταία χρόνια υπερπροβάλλεται συντονισμένα ο «έσχατος κίνδυνος από την λαθρομετανάστευση» κλπ.
Αυτό το αντιμετωπίζουμε γιατί ο καπιταλισμός σε περιόδους κρίσης του αδίστακτα καταφεύγει στην ακροδεξιά, στον φασισμό και στον ναζισμό.
Το κάνει λόγω των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που πάλι κλιμακώνονται απειλώντας την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας : «η πολιτισμένη χριστιανική Δύση απειλείται» είναι το πολεμικό δόγμα ΗΠΑ – ΕΕ στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς με Κίνα – Ρωσία. Βέβαια οι «σύμμαχοι και φίλοι της Δύσεως» π.χ. Σαουδική Αραβία ή Ιαπωνία δεν είναι ούτε χριστιανοί ούτε άριοι αλλά δεν βαριέσαι, θα τους εντάξουμε στο αφήγημα με παράπλευρο τρόπο: ήδη υπάρχει προπαγανδιστική παραφιλολογία για την «ευγενική – σοβαρή – νομοταγή Ιαπωνική φυλή» όπως ακριβώς υπήρχε και την δεκαετία του 1930 με την συγκρότηση του «άξονα» ναζιστικής Γερμανίας – φασιστικής Ιταλίας – αυτοκρατορικής Ιαπωνίας.
Το κάνει λόγω της ταξικής πάλης μέσα σε κάθε χώρα. Κάθε φορά που αυξάνεται ο βαθμός εκμετάλλευσης γενικά, αυξάνεται περισσότερο ο βαθμός εκμετάλλευσης των μεταναστών και των γυναικών πιο συγκεκριμένα. Ο «λαθραλλοδαπός» σκλάβος πρέπει να μας φιλάει τα χέρια που τον ανεχόμαστε και του δίνουμε ένα πιάτο φαγητό γι' αυτό οφείλει να σκύβει το κεφάλι και να ανέχεται κάθε είδους εργοδοτική αυθαιρεσία. Σε διαφορετική περίπτωση απέλαση ή σφάξιμο από ακροδεξιές συμμορίες. Η ιθαγενής σκλάβα επίσης πρέπει να μας φιλάει τα χέρια που της επιτρέπουμε να βγαίνει από το σπίτι και να παραβιάζει τον φυσικό της προορισμό ως εργαλείο ηδονής και αναπαραγωγής. Γι' αυτό κι αυτή οφείλει να σκύβει το κεφάλι επειδή της επιτρέπουμε να σπουδάζει και να εργάζεται. Κυρία πωλήτρια, ξενοδοχοϋπάλληλε, σερβιτόρα, εργάτρια, δασκάλα, νοσηλεύτρια το κέφι σου και το χόμπι σου κάνεις ενάντια στην φύση σου. Μην έχεις και απαιτήσεις από πάνω. Σε λίγο θα ζητάς να στέλνουμε και περιπολικό όταν σε σφάζουν ξεχνώντας πως κυρία μου το περιπολικό δεν είναι ταξί. Άλλωστε με όλα αυτά το σύστημα κλείνει το ματάκι στον ιθαγενή άνδρα εργαζόμενο ώστε να αισθάνεται κι αυτός λίγο «αφεντικό» απέναντι στην σύντροφό του, απέναντι στον μετανάστη συνάδελφο, απέναντι στο θύμα του τράφικινγκ για να βγάζει το άχτι του πάνω στους πιο αδύναμους και να τον τσούζει λιγότερο η σφαλιάρα που τρώει καθημερινά από τα πραγματικά αφεντικά.
Η διαλεκτική σύνδεση του οράματος με την επαναστατική πάλη του σήμερα, της στρατηγικής με την τακτική είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του μαρξισμού – λενινισμού
Η άρνηση αυτής της ταξικής αιτίας για την οποία το σύστημα γεννάει και τρέφει την ακροδεξιά και η άρνηση στην πράξη της ανάγκης επαναστατικής ανατροπής του συστήματος που γεννάει και τρέφει την ακροδεξιά είναι οι λόγοι που σοσιαλδημοκρατία και ρεφορμισμός αντίστοιχα όχι μόνο αδυνατούν να αντιπαρατεθούν τολμηρά με την ακροδεξιά προπαγάνδα αλλά υιοθετούν και πλευρές της. Ας δούμε δυο συγκεκριμένα πρόσφατα παραδείγματα για την στάση της σοσιαλδημοκρατίας και του ρεφορμισμού στην χώρα μας.
Ο κ. Κασσελάκης είναι πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Εμφανίζεται ως ο νέος επίδοξος ηγέτης της όλης εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας για τις επόμενες δεκαετίες. Εμφανίζεται ως το μόνο «νέο» στην (αστική) πολιτική ζωή του τόπου. Εμφανίζεται ως ανυποχώρητος υπερασπιστής δικαιωμάτων. Διατείνεται πως θέλει να ενώσει όλη την «δημοκρατική παράταξη» για να «νικηθεί η δεξιά». Και τι προβάλλει ως ένα από τα βασικότερα πολιτικά – ιδεολογικά του «όπλα»; Τον εαυτό του να ποζάρει με καμάρι μέσα σε ναούς δίπλα σε επισκόπους και αρχιεπισκόπους δηλώνοντας «τέρμα αυτά που ξέρατε, δεν είναι μονοπώλιο της δεξιάς ο σεβασμός στην θρησκεία μας». Δηλαδή όπως και όλοι οι προκάτοχοί του στον σοσιαλδημοκρατικό θώκο υποτάσσεται στην ηγεσία της εκκλησιαστικής ιεραρχίας η οποία αποτελεί οργανικό μέρος της συστημικής ακροδεξιάς προπαγάνδας ως φορέας σκοταδισμού, μεσαιωνισμού και μισαλλοδοξίας. Υπενθυμίζουμε πως και ο κ. Τσίπρας ως ΠΘ θεωρούσε πως έπρεπε να πρωταγωνιστεί κάθε Φώτα σε αγιασμούς υδάτων απελευθερώνοντας περιστέρια ενώ είχε αποπέμψει υπουργό Παιδείας επειδή την αποπομπή την είχε απαιτήσει ο αρχιεπίσκοπος.
Ο κ. Παπαδόπουλος είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και επιστρατεύεται ως ομιλητής σε εκδηλώσεις της ΚΝΕ περί δικαιωμάτων φύλου και περί νέων τεχνολογιών. Πριν λίγους μήνες με αφορμή το νομοσχέδιο περί γάμου ομοφύλων, είχε γράψει στον «Ριζοσπάστη» ένα κείμενο που δεν ήταν απλά αντιμαρξιστικό αλλά ήταν πιο πίσω ακόμα κι από τον Αριστοτέλη: ο άνθρωπος έχει αποκλειστικά βιολογική υπόσταση και καθόλου κοινωνική, τα φυλοσύνδετα χρωμοσώματα καθορίζουν την συμπεριφορά του και καθόλου οι κοινωνικές συνθήκες, αυτά περί γάμου ομοφύλων και άλλων ανωμαλιών εκπορεύονται από τους «Σόρος, Γκέιτς, Μασκ και παρόμοιους» (που λέγαμε πριν) οι οποίοι με τις διεπαφές εγκεφάλου (interfaces) και με τα υπόλοιπα θέλουν να κάνουν τα παιδιά μας ομοφυλόφιλα σάιμποργκς. Πέρα από τον καταγέλαστο αντιεπιστημονισμό επιπέδου Βαρτζόπουλου (π.χ. τα interfaces σαν το neuralink είναι μόνο πομποί κινητικών σημάτων προς το ίδιο το σώμα ή προς μηχανικό εξωσκελετό και όχι δέκτες – ο άνθρωπος είναι «ζώο κοινωνικό και πολιτικό») είναι προφανής η αγωνιώδης προσπάθεια της ηγεσίας του ΚΚΕ να κολακεύσει ακροδεξιές πατριαρχικές αντιλήψεις που υπάρχουν σε αριστερούς ψηφοφόρους αντί να αντιπαρατεθεί κάθετα με τις αντιλήψεις αυτές.
Αυτά λοιπόν και άλλα χαριτωμένα από την σοσιαλδημοκρατία και από τον ρεφορμισμό. Ποιά όμως θα πρέπει να είναι η επαναστατική κομμουνιστική απάντηση τόσο στις γελοιότητες του κ. Βαρτζόπουλου όσο και στις πολύ πιο επικίνδυνες ακροδεξιές αντιλήψεις άλλων υπουργών όπως π.χ. ο κ. Βορίδης;
Ας μείνουμε στο συγκεκριμένο: δικαιώματα γυναικών και γάμος ομοφύλων. Η κομμουνιστική απάντηση πρέπει να είναι διπλή: Αγωνιζόμαστε για το ξερίζωμα της αιτίας ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ είμαστε συνεπείς στο σήμερα για την αυριανή κοινωνία που οραματιζόμαστε. Η κατανόηση ότι πρέπει να ξεριζωθεί η αιτία δηλαδή το ότι πρέπει να ανατραπεί επαναστατικά ο καπιταλισμός και να πεταχτεί στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας μαζί με την φεουδαρχία και την δουλοκτησία είναι αυτό που κυρίως διαχωρίζει τους κομμουνιστές από τους ταχαδικαιωματιστές σοσιαλδημοκράτες. Η συνέπεια πως ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ με την επαναστατική πάλη είμαστε συνεπείς ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ για την αυριανή κοινωνία που οραματιζόμαστε είναι αυτό που διαχωρίζει τους κομμουνιστές και από τους σοσιαλδημοκράτες αλλά και από τους ρεφορμιστές που μιλούν στο όνομα του κομμουνισμού.
Παράδειγμα (σχετικά με την πρόσφατη αντιπαράθεση περί τεκνοθεσιών από ομόφυλα ζευγάρια κλπ): ΝΑΙ, γονέας 1 – γονέας 2 – γονέας 3 … – γονέας 7 δισεκατομμύρια γιατί όλα τα παιδιά του κόσμου είναι δικά μας παιδιά, εμείς αυτήν την κοινωνία οραματιζόμαστε και αυτήν την κοινωνική κομμουνιστική απελευθέρωση πρεσβεύουμε και στο σήμερα. Αδίστακτα, ξεκάθαρα, χωρίς «ναι μεν αλλά», χωρίς υπεκφυγές υποταγής στην συστημική ιδεολογία και σε συντηρητικά ακροατήρια. Άλλο παράδειγμα (σχετικά με την καταπίεση των γυναικών, την έμφυλη βία, τις γυναικοκτονίες): ΝΑΙ, θα κόβεται ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ από την ρίζα το χέρι κάθε κακοποιητή γιατί είμαστε συνεπείς ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ για την αυριανή κοινωνία που οραματιζόμαστε και γιατί δεν παραπέμπουμε την ταξική πάλη του σήμερα σε ένα αόριστο «επέκεινα» ξεπλένοντας έτσι με μαρξίζουσα φρασεολογία τους κακοποιητές (όπως άλλωστε ξεπλένονται παρομοίως και οι συγκεκριμένοι επώνυμοι καπιταλιστές αλλά και συγκεκριμένοι επώνυμοι αστοί πολιτικοί).
Η διαλεκτική σύνδεση του οράματος με την επαναστατική πάλη του σήμερα, της στρατηγικής με την τακτική είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του μαρξισμού – λενινισμού. Και μάλιστα σήμερα που ξαναπυκνώνουν τα μαύρα σύννεφα του φασισμού πάνω από την Ευρώπη και πάνω από όλο τον κόσμο πρέπει να γίνει πεποίθηση πως γι' αυτή την διαλεκτική σύνδεση αύριο θα είναι αργά, τώρα είναι η ώρα.
* Ο Πάνος Παπανικολάου είναι νοσοκομειακός γιατρός, μέλος του Νέου Αριστερού Ρεύματος για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δημοτικός σύμβουλος με την Αριστερή Κίνηση Περιστερίου και εκπρόσωπος του Ενωτικού Κινήματος για την Ανατροπή στην ΟΕΝΓΕ
